Beaufort
Opis
Węzły
km/h
m/s
METEOROLOGIA
Skala Beauforta
Skala została wymyślona w 1805 roku przez irlandzkiego hydrografa Francisa Beauforta (późniejszego kontradmirała), oficera Królewskiej Marynarki Wojennej, który służył na HMS Woolwich. Skala, która nosi imię Beauforta, przeszła długą i złożoną ewolucję od wcześniejszych prac innych (w tym Daniela Defoe sto lat wcześniej) do czasów, gdy Beaufort był hydrografem marynarki wojennej w latach trzydziestych XIX wieku, kiedy to została oficjalnie przyjęta i po raz pierwszy użyta podczas rejsu HMS Beagle pod dowództwem kapitana Roberta FitzRoya, który później założył pierwsze Biuro Meteorologiczne (Met Office) w Wielkiej Brytanii, dostarczające regularne prognozy pogody. W XVIII wieku oficerowie marynarki regularnie prowadzili obserwacje pogody, ale nie było standardowej skali, więc mogły być bardzo subiektywne – „sztywna bryza” jednego człowieka może być „miękką bryzą” innego. Beaufortowi udało się ujednolicić skalę.
Francis Beaufort. Obraz namalowany w latach 1855-1856 przez Stevena Pearce’a.
Royal Museum Greenwich
SKALA BEAUFORTA – Prędkość wiatru
0
Cisza, flauta
0
0
0-0,2
1
Powiew
1-3
1-6
0,3-1,5
2
Słaby wiatr
4-6
7-11
1,6-3,3
3
Łagodny wiatr
7-10
12-19
3,4-5,4
4
Umiarkowany wiatr
11-16
20-29
5,5-7,9
5
Dość silny wiatr
17-21
30-39
8,0-10,7
6
Silny wiatr
22-27
40-50
10,8013,8
7
Bardzo silny wiatr
28-33
51-62
13,9-17,1
8
Sztorm/wicher
34-40
63-75
17,2-20,7
9
Silny sztorm
41-47
76-87
20,8-24,4
10
Bardzo silny sztorm
48-55
88-102
24,5-28,4
11
Gwałtowny sztorm
56-63
103-117
28,5-32,6
12
Huragan
+63
+117
+32,6
Oznaczenia siły i przedziały prędkości w powyższej tabeli odnoszą się do średniej wartości wiatru, czyli średniej siły wiatru. Często używa się średniej siły wiatru mierzonego w ciągu dziesięciu minut, aby wskazać średni wiatr.
SKALA BEAUFORTA – Opis
Beaufort
Opis
0
Cisza, flauta
Morze gładkie.
Na lądzie spokój, dym unosi się pionowo.
1
Powiew
Zmarszczki na wodzie.
Ruch powietrza lekko oddziałuje na dym.
Jachty żaglowe dryfują.
Jachty motorowe – dobre warunki do pływania w ślizgu.
2
Słaby wiatr
Słabe małe fale.
Ruch powietrza wyczuwalny na skórze. Liście szeleszczą.
Jachty żaglowe – pełny grot plus genua.
Jachty motorowe – dobre warunki do pływania w ślizgu.
3
Łagodny wiatr
Duże falki, ich grzbiety mają wygląd szklisty.
Liście i małe gałązki w stałym ruchu.
Jachty żaglowe – pełne żagle
Jachty motorowe – warunki sprzyjające pływaniu w ślizgu
4
Umiarkowany wiatr
Duże falki, ich grzbiety mają wygląd szklisty.
Liście i małe gałązki w stałym ruchu.
Jachty żaglowe – zmniejszona powierzchnia foka
Jachty motorowe – konieczność zmniejszenia prędkości , jeśli wiatr wieje przeciwnie do prądu.
5
Dość silny wiatr
Szum morza przypomina pomruk, wiatr gwiżdże, fale umiarkowane, gęste białe grzebienie.
Małe drzewa się kołyszą.
Jachty żaglowe – refują groty.
Jachty motorowe – zmniejszają prędkość, żeby zapobiec uderzaniu dna o grzbiety fal przy żegludze pod wiatr.
6
Silny wiatr
Tworzą się grzywacze, długa wysoka fala, szum morza. Fale z pianą na grzbietach i bryzgi.
Duże gałęzie w ruchu. Słychać świst wiatru.
Jachty żaglowe – zrefowany grot i fok.
Jachty motorowe – prędkość wypornościowa.
7
Bardzo silny wiatr
Morze burzy się i piana zaczyna układać się w pasma.
Całe drzewa w ruchu. Pod wiatr idzie się z wysiłkiem
Jachty żaglowe – mocno zrefowany grot i mały fok.
Jachty – motorowe – prędkość wypornościowa.
8
Sztorm/wicher
Umiarkowanie duże fale z poprzerywanymi obracającymi się grzbietami. Pasma piany.
Gałązki są odłamywane od drzew.
Jachty żaglowe – mocno zrefowany grot, fok sztormowy
Jachty motorowe – prędkość wypornościowa, ustawienie dziobem do fali.
9
Silny sztorm
Bardzo duże fale z gęstą pianą. Grzbiety fal zaczynają się zawijać. Znaczne bryzgi.
Lekkie konstrukcje ulegają zniszczeniu.
Jachty żaglowe – trajsel (fok sztormowy)
Jachty motorowe – prędkość wypornościowa, sterowanie na fale.
10
Bardzo silny sztorm
Wielkie fale. Powierzchnia morza jest biała, fale przełamują się. Widoczność jest ograniczona.
Drzewa wyrywane z korzeniami. Poważne zniszczenia konstrukcji.
Jachty żaglowe – warunki surviwalowe.
Jachty motorowe – warunki surviwalowe.
11
Gwałtowny sztorm
Nadzwyczajnie wielkie fale.
Znaczna część konstrukcji zniszczona.
Jachty żaglowe – taktyka umożliwiająca przetrwanie.
Jachty motorowe – taktyka umożliwiająca przetrwanie.
12
Huragan
Olbrzymie fale. Powietrze pełne piany i bryzgów. Morze całkowicie białe pokryte bryzgami. Widzialność bardzo ograniczona.
Masowe i powszechne zniszczenia konstrukcji.
Jachty żaglowe – taktyka zwiększająca prawdopodobieństwo przetrwania
Jachty motorowe – taktyka zwiększająca prawdopodobieństwo przetrwania.
SKALA BEAUFORTA – Kim był Beaufort?
Francis Beaufort
Urodził się w Irlandii w 1774 r . Wyruszył w morze w 1787r. Pierwszym okrętem, którym dowodził samodzielnie był HMS Woolwich w 1805. Jego kariera morska dobiegła końca w 1812 r., kiedy został ciężko ranny w czasie potyczki z Turkami podczas badania wybrzeża Azji Mniejszej. Po rekonwalescencji realizował swoje zainteresowania naukowe aż do 1829 roku, kiedy został mianowany hydrografem Marynarki Wojennej. Pełnił wówczas funkcję kapitana. W 1831 r. Beaufort zlecił słynną podróż Beagle. W czasie podróży (grudzień 1831 r – październik 1836) skala siły wiatru Beauforta została oficjalnie użyta po raz pierwszy. Następnie dowódca Beagle, Robert FitzRoy został w 1854 roku pierwszym dyrektorem biura teraz znanego jako Biuro Meteorologiczne. On i Beaufort byli bliskimi przyjaciółmi. Beaufort został mianowany kontradmirałem na będąc już emerytem w 1846 r. i pełnił funkcję hydrografa do 1855 r. Zmarł w 1857 r
Skala siły wiatru
Francis Beaufort opracował swoją skalę siły wiatru w 1805 roku, kiedy służył na pokładzie HMS Woolwich i jako pierwszy wspomniał o tym w swoim dzienniku prywatnym 13 stycznia 1806 r., stwierdzając, że „w dalszej części oszacuje siłę wiatr według następującej skali”.
Pamiętnik Beauforta z 1806 roku przedstawiający jego oryginalną skalę
Skala „prywatna”
Przez wiele lat skala siły wiatru Beauforta była używana tylko w jego prywatnych dziennikach. W nie ma o tym wzmianki w oficjalnych dziennikach HMS Woolwich lub w dziennikach innych statków, na których służył. Nie ma też żadnej wzmianki o tej skali w notatce pogodowej opracowanej w 1805 r. W tym zapisie przypisał litery typom pogody, na przykład: b – błękitne niebo r — deszcz fg – mglisty cl – pochmurno sh – mżawka. Pierwsza opublikowana wzmianka o skalach siły wiatru Beauforta i zapisie pogody pojawiła się w 1832 r., kiedy to Nautical Magazine zamieścił artykuł zatytułowany „The Log Board”. W artykule przypisano sformułowanie skal Beaufortowi i omówiono wersje skal. Były one identyczne z wprowadzonymi później przez Admiralicję w memorandum wydanym w grudniu 1838 r .
Memorandum Admiralicji, 28 grudnia 1838 r.
Beaufort zmodyfikował swoją skalę w 1807 roku, kiedy zdecydował się połączyć kategorie 1 i 2, a następnie zastosował skala rozciągająca się od 0 do 12. W tym samym roku dodał opis płótna, które można było przenosić w pełni uzbrojona fregata w różnych warunkach wietrznych. Podobnie jak obserwatorzy Palatyńskiego Towarzystwa Meteorologicznego, często używał połówek, co sugeruje, że był przekonany, że może dokładnie oszacować siłę wiatru.
Aby określić siłę wiatru i stan pogody, oficerowie Królewskiej Marynarki Wojennej otrzymali rozkaz użycia skali takiej jak niżej
SKALA BEAUFORTA – Co było wcześniej?
Skala Beauforta – 0
Skala Beauforta – 1
Skala Beauforta – 2
Skala Beauforta – 3
Skala Beauforta – 4
Skala Beauforta – 5
Skala Beauforta – 6
Skala Beauforta – 7
Skala Beauforta – 8
Skala Beauforta – 9
Skala Beauforta – 10
Skala Beauforta – 11
Skala Beauforta – 12
Jeśli chcesz się dowiedzieć więcej o naszych kursach SRC, lub zapisać się na kurs, możesz to klikając przycisk poniżej. Zapraszamy!
Skala Beauforta – 8
