Program szkolenia żeglarskiego na patent żeglarza
Nasz program szkolenia żeglarskiego to opracowany przez KORSEA plan edukacyjny, który ma na celu przygotowanie uczestników do samodzielnego prowadzenia jachtów i bezpiecznego żeglowania. Obejmuje on zarówno zajęcia teoretyczne, jak i praktyczne, które są starannie zaplanowane, aby zapewnić optymalne przyswojenie wiedzy i umiejętności. W ramach naszego kursu uczestnicy poznają podstawy żeglarstwa, w tym budowę jachtu, teorię żeglowania, nawigację, meteorologię oraz przepisy bezpieczeństwa na wodzie. Praktyczna część szkolenia to przede wszystkim nauka manewrowania jachtem na silniku i żaglach, manewry portowe na silniku oraz wykonywaniu podstawowych czynności bosmańskich. Cały program jest zgodny z wytycznymi Polskiego Związku Żeglarskiego i ma na celu przygotowanie uczestników do egzaminu na patent żeglarza jachtowego. Uważamy, że wytyczne PZŻ są dobrze przygotowane i korzystamy z nich dostosowując do wymagań i oczekiwań kandydatów żeglarskich. Tu znajdziesz wytyczne PZŻ
Program ramowy kursu żeglarskiego
1.Szkolenie teoretyczne na kursie żeglarskim
1.1. Przepisy żeglarskie
1.2. Wiadomości o jachtach żaglowych
1.3. Teoria żeglowania
1.4. Zasady manewrowania pod żaglami i na silniku
1.5. Locja
1.6. Bezpieczeństwo i ratownictwo
1.7 Meteorologia
2.Szkolenie praktyczne
2.1. Wykonywane czynności i zadania na jachcie i bezpieczeństwo
2.2. Manewry na żaglach
2.3. Manewry na silniku
2.4. Prace bosmańskie
Sprawdź nasze kursy żeglarskie
Miejsce: Zalew Zegrzyński. Intensywny kurs codzienny, zajęcia od poniedziałku do niedzieli. Kurs żeglarski na patent żeglarza jachtowego to intensywne szkolenie na którym szybko i skutecznie nauczysz się manewrowania jachtem pod żaglami i na silniku.
Miejsce: Zalew Zegrzyński. Kurs weekendowy. Kurs żeglarski na patent żeglarza jachtowego, w cztery kolejne weekendy. Nie musisz brać urlopu. W ten sposób zdobędziesz umiejętności do samodzielnego prowadzenia jachtu żaglowego.
Miejsce: Zalew Zegrzyński. Kurs indywidualny. Kurs żeglarski na patent żeglarza jachtowego jest przygotowany i skrojony pod Twoje indywidualne wymagania i oczekiwania. Cały jacht i instruktor są wyłącznie do Twojej dyspozycji!
Szkolenie teoretyczne na kursie żeglarskim
Szkolenie teoretyczne na naszym kursie żeglarskim to jedna z dwóch głównych części programu, która ma na celu przekazanie uczestnikom szkolenia koniecznej wiedzy z zakresu żeglarstwa. Przede wszystkim, obejmuje ono zagadnienia związane z budową jachtu, przy czym szczególną uwagę zwracamy na omówienie poszczególnych elementów konstrukcyjnych oraz ich funkcji. Następnie, dowiesz się dużo o teorii żeglowania, a więc poznasz zasady aerodynamiki i hydrodynamiki, które wyjaśniają, w jaki sposób jacht porusza się po wodzie. Ponadto, program teoretyczny obejmuje naukę locji i nawigacji, dzięki czemu nauczysz się czytać mapy oraz planować rejsy. Wreszcie, istotnym elementem szkolenia jest zapoznanie się z przepisami żeglugowymi oraz zasadami bezpieczeństwa na wodzie, co ma zasadnicze znaczenie dla odpowiedzialnego i bezpiecznego uprawiania żeglarstwa.
1.1.Przepisy żeglarskie
Dowiesz się o podstawowych przepisach żeglugowych obowiązujących na wodach śródlądowych i morskich przybrzeżnych związanych z żeglugą jachtową: konieczne definicje, zasady ruchu żeglugowego, sygnalizacja wzrokowa i dźwiękową statków, znaki żeglugowe, ogólne przepisy bezpieczeństwa, sygnały wzywania pomocy, uprawnienia do prowadzenia jachtów żeglugowych, dokumenty jachtowe, przepisy miejscowe i bardzo ważne jak postępować w przypadku awarii i wypadków żeglugowych.
Wiadomości o przepisach obowiązujących na wodach morskich oraz przepisy portowe.
Podstawowe wiadomości o przepisach obowiązujących na wodach morskich oraz przepisy portowe są kluczowym elementem szkolenia żeglarskiego. Na wodach morskich obowiązują Międzynarodowe Przepisy o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu (COLREG), które regulują zasady bezpiecznego poruszania się statków, w tym kwestie pierwszeństwa, sygnalizacji i manewrowania. Przepisy portowe natomiast określają zasady bezpieczeństwa ruchu statków, korzystania z usług portowych oraz utrzymania porządku na obszarze portów morskich. Kursanci uczą się, że przed wejściem lub wyjściem z portu kapitan statku musi zgłosić to do kapitanatu portu lub systemu VTS, jeśli taki obowiązuje. Ponadto, żeglarze poznają hierarchię pierwszeństwa między różnymi typami jednostek oraz zasady manewrowania w portach i na otwartych wodach morskich.
Etykieta jachtowa – zasady zachowania się na jachcie i obyczaje żeglarskie, etykieta flagowa.
Etykieta jachtowa to zbiór zasad i obyczajów, które regulują zachowanie żeglarzy na jachcie i w środowisku żeglarskim, przyczyniając się do utrzymania porządku, bezpieczeństwa i dobrej atmosfery. Obejmuje ona między innymi zasady wchodzenia na pokład (zawsze za zgodą kapitana), utrzymywania porządku w swoich kojach i przestrzeniach wspólnych, oraz respektowania ciszy nocnej. Ważnym elementem etykiety jachtowej jest etykieta flagowa, która określa zasady wywieszania i opuszczania bander oraz flag, w tym obowiązek podnoszenia bandery państwowej o wschodzie słońca i opuszczania jej o zachodzie. Żeglarze powinni również znać i stosować tradycyjne pozdrowienia żeglarskie, takie jak „ahoj” czy „czołem”, oraz okazywać szacunek innym jednostkom na wodzie poprzez odpowiednie zachowanie i manewrowanie. Przestrzeganie etykiety jachtowej jest wyrazem szacunku dla tradycji żeglarskich i przyczynia się do budowania pozytywnego wizerunku środowiska żeglarskiego.
Zasady ochrony wodnego środowiska naturalnego.
Podstawowe zasady ochrony wodnego środowiska naturalnego dla żeglarzy obejmują kilka kluczowych aspektów. Przede wszystkim, żeglarze powinni bezwzględnie unikać wyrzucania jakichkolwiek śmieci do wody lub na brzeg, zawsze mając przygotowane worki na odpady. Istotne jest również odpowiedzialne korzystanie z toalet chemicznych, które należy opróżniać wyłącznie w specjalnie wyznaczonych do tego miejscach. Podczas mycia jachtu zaleca się stosowanie biodegradowalnych środków czystości, aby zminimalizować negatywny wpływ na ekosystem wodny. Żeglarze powinni także zachowywać ciszę, szczególnie w wyznaczonych strefach, oraz unikać cumowania w pobliżu rezerwatów przyrody. Dodatkowo, należy zachować szczególną ostrożność podczas tankowania paliwa, aby uniknąć jego rozlania i zanieczyszczenia wody.
1.2.Wiadomości o jachtach żaglowych
Na kursie żeglarskim uczestnicy zdobywają podstawowe wiadomości o jachtach żaglowych, które są niezbędne do ich bezpiecznej obsługi i prowadzenia. Poznają budowę kadłuba, w tym elementy takie jak dziób, rufa, burty czy kokpit, które stanowią podstawę konstrukcji każdego jachtu. Uczą się również o osprzęcie żaglowym, takim jak maszt, bom, olinowanie stałe i ruchome, a także o funkcji poszczególnych żagli, w tym grota i foka. Kurs obejmuje także wiedzę o różnych typach jachtów, takich jak jednokadłubowce, katamarany czy trimarany, oraz ich przeznaczeniu – turystycznym, regatowym czy szkoleniowym. Dodatkowo uczestnicy poznają zasady obsługi instalacji na jachcie, takich jak instalacja paliwowa czy elektryczna, co jest kluczowe dla bezpiecznego użytkowania jednostki podczas rejsów
Rodzaje jachtów śródlądowych, podział ze względu na budowę, osprzęt i eksploatację.
Jachty śródlądowe można podzielić na kilka kategorii ze względu na ich budowę, osprzęt i eksploatację. Pod względem budowy wyróżniamy jachty mieczowe, balastowe i balastowo-mieczowe, przy czym jachty mieczowe charakteryzują się wysuwanym mieczem i są popularne na płytkich akwenach śródlądowych. Biorąc pod uwagę osprzęt, jachty dzielimy na żaglowe (z różnymi typami ożaglowania, takimi jak ket, slup czy kuter) oraz motorowe, napędzane silnikiem spalinowym lub elektrycznym. Ze względu na eksploatację, jachty śródlądowe możemy podzielić na turystyczne (przeznaczone do rekreacji i komfortowego wypoczynku), regatowe (zoptymalizowane pod kątem osiągów i prędkości) oraz szkoleniowe (zaprojektowane z myślą o bezpieczeństwie i łatwości obsługi dla początkujących żeglarzy). Dodatkowo, jachty śródlądowe klasyfikuje się według kategorii projektowych, które określają warunki, w jakich dana jednostka może bezpiecznie pływać. Warto również wspomnieć o podziale ze względu na materiał wykonania kadłuba, gdzie wyróżniamy jachty drewniane, z laminatów, metalowe oraz z materiałów kompozytowych.
Nazewnictwo podstawowych części składowych jachtu śródlądowego i jego osprzętu.
Nazewnictwo podstawowych części składowych jachtu śródlądowego obejmuje elementy kadłuba, takie jak dziób (przednia część), rufa (tylna część) oraz burty (boki jachtu). Pokład jachtu dzieli się na trzy główne części: fordek (pokład dziobowy), bakdek (pokład środkowy) i achterdek (pokład rufowy). Ważnymi elementami konstrukcyjnymi są maszt, służący do rozpinania żagli, oraz bom, do którego przymocowany jest dolny brzeg grota (głównego żagla). Do osprzętu jachtu zalicza się m.in. fały (liny do podnoszenia żagli), szoty (liny do manewrowania żaglami) oraz wanty (metalowe liny podtrzymujące maszt). Ponadto, jacht wyposażony jest w elementy bezpieczeństwa i manewrowania, takie jak odbijacze, koła ratunkowe, bosak oraz różnego rodzaju knagi i kabestany służące do mocowania i obsługi lin.
Zasady obsługi silnika jachtowego.
Podstawowe zasady obsługi silnika jachtowego są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności podczas żeglugi. Przed uruchomieniem silnika należy sprawdzić poziom paliwa oraz upewnić się, że manetka gazu jest ustawiona w pozycji neutralnej, co zapobiega niekontrolowanemu przyspieszeniu. Ważnym krokiem jest również odkręcenie odpowietrzenia w zbiorniku paliwa oraz włączenie ssania, jeśli silnik jest zimny, co ułatwia jego uruchomienie. Po uruchomieniu silnika należy regularnie kontrolować działanie układu chłodzenia, upewniając się, że woda wypływa z wylotu chłodzenia, co zapobiega przegrzaniu silnika. Po zakończeniu pracy silnika ważne jest jego odpowiednie zabezpieczenie, w tym podniesienie go z wody oraz zakręcenie kranika paliwa, aby uniknąć wycieków i potencjalnych zagrożeń dla środowiska.
Obsługa instalacji jachtowych: paliwowej, gazowej, elektrycznej, wodnej.
Zasady obsługi instalacji jachtowych są kluczowe dla bezpieczeństwa i komfortu podczas rejsu. W przypadku instalacji paliwowej, należy regularnie sprawdzać szczelność połączeń, poziom paliwa oraz dbać o czystość filtrów, aby zapewnić niezawodne działanie silnika. Instalacja gazowa wymaga szczególnej ostrożności – przed każdym użyciem należy sprawdzić szczelność połączeń, a po zakończeniu korzystania z kuchenki gazowej zawsze zakręcać zawór główny na butli. Obsługa instalacji elektrycznej obejmuje monitorowanie stanu akumulatorów, prawidłowe korzystanie z panelu rozdzielczego oraz unikanie przeciążeń poprzez racjonalne używanie urządzeń elektrycznych na pokładzie. W przypadku instalacji wodnej, ważne jest regularne czyszczenie zbiorników, kontrola szczelności połączeń oraz oszczędne gospodarowanie wodą, szczególnie podczas dłuższych rejsów. Niezależnie od rodzaju instalacji, kluczowe jest przeprowadzanie regularnych przeglądów i konserwacji, aby zapewnić ich sprawne działanie i uniknąć potencjalnych awarii podczas żeglugi.
Wyposażenie jachtu niezbędne do bezpiecznej żeglugi: ratownicze, przeciwpożarowe, medyczne.
Ratownicze wyposażenie jachtu obejmuje indywidualne środki ratunkowe, takie jak kamizelki ratunkowe i pasy bezpieczeństwa dla każdego członka załogi, oraz koła ratunkowe, z których jedno powinno być wyposażone w pławkę świetlną i tyczkę z flagą, a drugie w linkę ratunkową. W zakresie wyposażenia przeciwpożarowego, jacht powinien być wyposażony w gaśnice proszkowe, których liczba zależy od długości kadłuba – od jednej gaśnicy 2 kg na jachtach do 10 m długości, do trzech gaśnic na jachtach o długości od 15 do 20 metrów. Niezbędnym elementem wyposażenia medycznego jest apteczka pierwszej pomocy, zawierająca podstawowe środki opatrunkowe i leki. Dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas żeglugi, jacht powinien być również wyposażony w środki sygnalizacyjne, takie jak rakiety spadochronowe czerwone i pławki dymne pomarańczowe, które służą do wzywania pomocy w sytuacjach awaryjnych. Ponadto, ważnym elementem wyposażenia jachtu są urządzenia radiokomunikacyjne, w tym radiotelefon VHF z systemem DSC, które umożliwiają komunikację i wzywanie pomocy w razie potrzeby.
1.3.Teoria żeglowania
Teoria żeglowania to wiedza, która pozwala zrozumieć zasady poruszania się jachtu po wodzie przy wykorzystaniu siły wiatru. Opiera się ona na podstawowych prawach fizyki, w szczególności aerodynamiki i hydrodynamiki, wyjaśniających interakcję między żaglami, kadłubem jachtu a otaczającym je powietrzem i wodą. Kluczowym elementem teorii żeglowania jest zrozumienie powstawania siły aerodynamicznej na żaglu, która rozkłada się na siłę ciągu (napędzającą jacht do przodu) oraz siłę przechylającą (powodującą przechył jachtu). Teoria ta obejmuje również zagadnienia związane z równowagą sił działających na jacht, w tym siły hydrodynamicznej generowanej przez miecz lub płetwę balastową, która przeciwdziała dryfowi bocznemu. Ponadto, teoria żeglowania wyjaśnia, jak różne kursy względem wiatru wpływają na prędkość i możliwości manewrowe jachtu, co jest kluczowe dla efektywnego sterowania i planowania trasy.
Wiatr rzeczywisty i pozorny.
Wiatr rzeczywisty i pozorny to dwa ważne pojęcia w żeglarstwie, które mają istotny wpływ na pracę żagli i zachowanie jachtu. Rzeczywisty wiatr to faktyczny ruch powietrza względem powierzchni wody, niezależny od ruchu jachtu. Pozorny wiatr natomiast jest wypadkową wiatru rzeczywistego i ruchu jachtu, czyli tym, co faktycznie odczuwa żeglarz na pokładzie płynącego jachtu. Kierunek i siła wiatru pozornego zmieniają się w zależności od prędkości i kursu jachtu względem wiatru rzeczywistego. Na kursach ostrych wiatr pozorny jest silniejszy i bardziej skręcony ku dziobowi jachtu niż wiatr rzeczywisty, co ma istotne znaczenie dla ustawienia żagli. Zrozumienie różnicy między wiatrem rzeczywistym a pozornym jest kluczowe dla efektywnego trymowania żagli i optymalizacji prędkości jachtu na różnych kursach.
Kursy jachtu względem wiatru.
Kursy jachtu względem wiatru to pojęcie w żeglarstwie, określające relację między kierunkiem ruchu jachtu a kierunkiem, z którego wieje wiatr. Podstawowe kursy to: bajdewind (ostry), półwiatr, baksztag i fordewind, przy czym bajdewind to kurs najbliższy kierunkowi wiatru, a fordewind to żegluga z wiatrem. Jacht nie może żeglować dokładnie pod wiatr, a najbardziej ostrym możliwym kursem jest zwykle kąt około 45 stopni względem kierunku wiatru. Każdy kurs wymaga odpowiedniego ustawienia żagli – im bliżej wiatru, tym bardziej płaskie i naprężone powinny być żagle. Umiejętność żeglowania na różnych kursach względem wiatru jest podstawą sztuki żeglarskiej i pozwala na efektywne przemieszczanie się do wybranego celu, niezależnie od kierunku wiatru.
Działanie steru i miecza.
Ster i miecz to elementy jachtu żaglowego, które odgrywają podstawową rolę w jego sterowaniu i stabilizacji. Ster, umieszczony na rufie jachtu, służy przede wszystkim do zmiany kierunku płynięcia poprzez odchylanie strumienia wody przepływającego wzdłuż kadłuba. Miecz natomiast, będący płetwą zanurzoną w wodzie, pełni funkcję przeciwdziałania dryfowi bocznemu jachtu, zwiększając jego opór boczny. Działanie steru jest najbardziej efektywne, gdy jacht porusza się z odpowiednią prędkością, co pozwala na generowanie większej siły hydrodynamicznej na jego powierzchni. Miecz, oprócz przeciwdziałania dryfowi, wpływa również na punkt obrotu jachtu, co ma znaczenie podczas wykonywania manewrów takich jak zwrot przez sztag czy zwrot przez rufę.
Siły działające na jacht będący w ruchu.
Jacht będący w ruchu podlega działaniu wielu sił, które determinują jego zachowanie na wodzie. Przede wszystkim, na jacht działa siła aerodynamiczna generowana przez wiatr oddziałujący na żagle, która rozkłada się na siłę ciągu (napędzającą jacht do przodu) oraz siłę przechylającą. Jednocześnie kadłub jachtu doświadcza sił hydrodynamicznych, w tym oporu wody, który rośnie wraz ze wzrostem prędkości, oraz siły wyporu, przeciwdziałającej sile ciężkości. Istotną rolę odgrywa również siła bocznego oporu wody, generowana przez miecz lub płetwę balastową, która przeciwdziała dryfowi bocznemu jachtu. Ponadto, na jacht wpływają siły związane z ruchem fal i prądami wodnymi, które mogą znacząco modyfikować jego tor ruchu i stabilność.
Stateczność jachtu.
Stateczność jachtu to cecha określająca jego zdolność do powrotu do pozycji wyprostowanej po wychyleniu z równowagi, co ma fundamentalne znaczenie dla bezpieczeństwa żeglugi. Głównym czynnikiem wpływającym na stateczność jest położenie środka ciężkości jachtu względem środka wyporu, przy czym im niżej znajduje się środek ciężkości, tym większa jest stateczność jednostki. W jachtach mieczowych stateczność jest zapewniana głównie przez kształt kadłuba i odpowiednie rozmieszczenie ciężarów, podczas gdy jachty balastowe wykorzystują dodatkowo ciężki balast umieszczony w najniższym punkcie kadłuba. Stateczność jachtu zmienia się dynamicznie podczas żeglugi, na co wpływają takie czynniki jak siła wiatru działająca na żagle, stan morza czy rozmieszczenie załogi i wyposażenia na pokładzie. Znajomość zasad stateczności i umiejętność jej oceny są niezbędne dla każdego żeglarza, szczególnie przy podejmowaniu decyzji o wyborze żagli czy planowaniu trasy w trudnych warunkach pogodowych.
Praca żagli.
Praca żagli jest elementem szkolenia żeglarskiego, gdzie kursanci uczą się, jak efektywnie wykorzystywać siłę wiatru do napędzania jachtu. Szkolenie obejmuje naukę prawidłowego ustawiania żagli względem kierunku wiatru, co pozwala na optymalne wykorzystanie ich powierzchni i kształtu do generowania siły napędowej. Kursanci poznają techniki trymowania żagli, czyli dostosowywania ich kształtu i napięcia do aktualnych warunków wiatrowych, co ma bezpośredni wpływ na prędkość i sterowność jachtu. Istotnym aspektem jest zrozumienie współpracy między grotem a fokiem, oraz ich wpływu na balans jachtu i jego zdolność do żeglowania na różnych kursach względem wiatru. Ponadto, szkolenie obejmuje praktyczne ćwiczenia z obsługi żagli, w tym ich stawiania, refowania i zrzucania, co jest niezbędne do bezpiecznego i efektywnego żeglowania w różnych warunkach pogodowych.
Nawietrzność i zawietrzność jachtu.
Nawietrzność i zawietrzność jachtu to pojęcia w teorii żeglowania, opisujące tendencję jachtu do skręcania pod wiatr lub z wiatrem. Jacht nawietrzny ma naturalną skłonność do ustawiania się dziobem pod wiatr, co może być korzystne przy żeglowaniu na kursach ostrych, ale wymaga większego wysiłku przy utrzymaniu kursu pełnego. Z kolei jacht zawietrzny ma tendencję do odpadania od wiatru, co ułatwia żeglugę na kursach pełnych, ale może utrudniać utrzymanie kursu ostrego. Na nawietrzność i zawietrzność jachtu wpływa wiele czynników, w tym kształt kadłuba, ustawienie masztu, balast oraz rozmieszczenie żagli. Umiejętność rozpoznawania i kontrolowania tych cech jachtu jest istotna dla efektywnego sterowania i manewrowania, szczególnie w trudnych warunkach pogodowych lub podczas regat.
1.4.Zasady manewrowania śródlądowym jachtem żaglowym pod żaglami i na silniku.
Manewrowanie śródlądowym jachtem żaglowym wymaga znajomości zarówno technik żeglowania, jak i obsługi silnika. Pod żaglami ważne jest opanowanie podstawowych manewrów, takich jak zwrot przez sztag, zwrot przez rufę, odpadanie i ostrzenie, które pozwalają na efektywne wykorzystanie siły wiatru. Podczas manewrów na silniku, szczególnie w portach i przy cumowaniu, należy pamiętać o specyfice jachtu, uwzględniając efekt płetwy sterowej i śruby napędowej. Przy podejściu do nabrzeża warto stosować technikę podchodzenia pod kątem 40-60 stopni, a następnie ustawiania jachtu równolegle do kei, wykorzystując minimalną prędkość manewrową. Niezależnie od rodzaju napędu, istotne jest przestrzeganie prawa drogi, pamiętając, że jacht płynący prawą stroną szlaku żeglownego ma pierwszeństwo przed innymi jednostkami. Podczas manewrów wyprzedzania na wodach śródlądowych, jacht żaglowy powinien wyprzedzać inny jacht żaglowy po stronie nawietrznej, co może wydawać się sprzeczne z tradycyjnym podejściem, ale jest zgodne z obowiązującymi przepisami.
Manewry pod żaglami.
Manewry pod żaglami stanowią część wiedzy teoretycznej każdego żeglarza, obejmującą zasady wykonywania podstawowych manewrów, takich jak zwrot przez sztag, zwrot przez rufę, czy dryf. Kluczowym elementem tej wiedzy jest zrozumienie wpływu wiatru na żagle i kadłub jachtu, co pozwala na efektywne wykorzystanie sił natury do sterowania jednostką. Teoria manewrowania obejmuje również znajomość komend żeglarskich, które umożliwiają sprawną komunikację między sternikiem a załogą podczas wykonywania manewrów. Istotnym aspektem jest umiejętność planowania manewru z wyprzedzeniem, uwzględniając takie czynniki jak kierunek i siła wiatru, ukształtowanie akwenu czy obecność innych jednostek. Ponadto, wiedza teoretyczna o manewrach pod żaglami obejmuje zrozumienie zasad aerodynamiki i hydrodynamiki, które wyjaśniają, w jaki sposób jacht porusza się po wodzie i reaguje na zmiany kursu.
Manewry na silniku.
Szkolenie teoretyczne z manewrów na silniku, przygotowuje kursantów do bezpiecznego i efektywnego prowadzenia jachtu w różnych warunkach. Uczymy się o wpływie śruby napędowej na zachowanie jachtu, w tym o efekcie przyspieszającym i hamującym oraz o tendencji do skręcania, co jest kluczowe przy wykonywaniu precyzyjnych manewrów. Szczególną uwagę poświęca się technikom cumowania i odchodzenia od kei, uwzględniając różne układy wiatru i prądu oraz wykorzystanie spring i innych lin cumowniczych. Program obejmuje również zasady manewrowania w ciasnych przestrzeniach, takich jak mariny czy śluzy, gdzie umiejętność precyzyjnego sterowania jest niezbędna. Ponadto, kursanci zapoznają się z procedurami bezpieczeństwa związanymi z użyciem silnika, w tym z zasadami jego obsługi i konserwacji oraz postępowaniem w sytuacjach awaryjnych.
Cumowanie i kotwiczenie.
Cumowanie i kotwiczenie to umiejętności, które każdy żeglarz musi opanować podczas szkolenia żeglarskiego. Kursanci uczą się różnych technik cumowania, w tym cumowania burtą, rufą oraz na kotwicy, a także poznają zasady bezpiecznego manewrowania jachtem w porcie i na kotwicowisku. Szkolenie obejmuje praktyczne ćwiczenia z przygotowania jachtu do cumowania, w tym rozmieszczenia odbijaczy i cum, oraz właściwego wykonania manewru podejścia do kei czy boi68. W przypadku kotwiczenia, kursanci poznają zasady wyboru odpowiedniego miejsca, techniki rzucania i podnoszenia kotwicy oraz sposoby reagowania w sytuacjach awaryjnych. Szczególny nacisk kładzie się na bezpieczeństwo załogi podczas wykonywania tych manewrów, w tym na prawidłowe wydawanie komend i koordynację działań zespołu.
Kierowanie załogą, komendy żeglarskie
Kierowanie załogą i wydawanie komend żeglarskich stanowi element szkolenia żeglarskiego, mający na celu wykształcenie umiejętności efektywnego zarządzania jachtem i jego załogą. Podczas kursu kursanci uczą się nie tylko wydawać komendy, ale także planować pracę załogi, egzekwować wykonanie poleceń we właściwym momencie oraz podejmować decyzje związane z manewrowaniem i eksploatacją jachtu. Instruktorzy kładą nacisk na to, by komendy były wydawane głośno, wyraźnie i w odpowiednim czasie, co ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i sprawności wykonywania manewrów. Ważnym aspektem szkolenia jest również nauka prawidłowego odpowiadania na komendy przez członków załogi, co obejmuje powtarzanie otrzymanych poleceń dla potwierdzenia ich zrozumienia. Kierowania załogą jest jedną z kompetencji ocenianych podczas egzaminu na patent żeglarza jachtowego, gdzie zdający musi wykazać się zdolnością do efektywnego zarządzania zespołem w różnych sytuacjach żeglarskich.
Umiejętność planowania i wyboru drogi jachtu.
Planowanie i wyboru drogi jachtu to kompetencja każdego żeglarza, która wymaga połączenia wiedzy nawigacyjnej, meteorologicznej oraz znajomości charakterystyki jachtu. Podczas szkolenia, kursanci uczą się analizować mapy nawigacyjne, uwzględniając głębokości, przeszkody podwodne oraz oznakowanie szlaku żeglownego, co pozwala na wyznaczenie bezpiecznej trasy. Istotnym elementem planowania jest również uwzględnienie prognoz pogody, w szczególności kierunku i siły wiatru oraz stanu morza, które mogą znacząco wpłynąć na czas i komfort żeglugi. Żeglarze poznają techniki optymalizacji trasy, takie jak halsowanie pod wiatr czy wykorzystanie prądów morskich, co pozwala na efektywne wykorzystanie możliwości jachtu. Ponadto, szkolenie obejmuje naukę planowania postojów, uwzględniając dostępność portów, marin czy bezpiecznych kotwicowisk, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa załogi i jachtu podczas dłuższych rejsów.
Żeglowanie w trudnych warunkach pogodowych.
W trudnych warunkach pogodowych żeglowanie wymaga od żeglarzy szczególnej ostrożności i umiejętności. Kluczowe jest odpowiednie przygotowanie jachtu, w tym redukcja powierzchni ożaglowania i wypłaszczenie żagli, a także zabezpieczenie wszystkich luźnych przedmiotów na pokładzie i pod nim. Załoga powinna bezwzględnie założyć kamizelki ratunkowe oraz sztormiaki, a osoby znajdujące się na pokładzie przypiąć się do lajfliny lub stałych elementów jachtu. Podczas sztormowania pod wiatr należy obrać ostry kurs i uważnie sterować, dostosowując położenie jachtu do nadchodzących fal, aby uniknąć uderzeń z boku i zalewania pokładu. W przypadku żeglowania z wiatrem, pomocne może być użycie dryfkotwy, która zwiększa opór i zmniejsza prędkość jachtu, co pozwala na bezpieczniejsze pokonywanie trudnych warunków.
Żegluga po rzece.
Żeglowanie po rzece wymaga umiejętności i wiedzy, które różnią się od żeglugi na otwartych wodach. Przede wszystkim, żeglarze muszą być świadomi kierunku i siły prądu rzecznego, który może znacząco wpływać na sterowność i prędkość jachtu. Kluczowe jest również zwracanie uwagi na oznakowanie szlaku żeglownego, które wskazuje bezpieczną trasę i informuje o potencjalnych przeszkodach czy płyciznach. Podczas żeglugi pod prąd, szczególnie istotne jest utrzymywanie jachtu blisko brzegu, gdzie prąd jest słabszy, co ułatwia pokonywanie trudniejszych odcinków. Natomiast przy żegludze z prądem, należy zachować szczególną ostrożność i kontrolować prędkość jachtu, aby uniknąć kolizji czy utraty sterowności na zakrętach rzeki. Ponadto, żeglując po rzece, trzeba być przygotowanym na częste manewry i zmiany kursu, wynikające z naturalnego kształtu koryta rzecznego oraz obecności innych jednostek pływających.
1.5.Locja
Locja śródlądowa to dział wiedzy żeglarskiej, który zajmuje się opisem akwenów śródlądowych, takich jak jeziora, rzeki i kanały, pod kątem ich przydatności do żeglugi. Obejmuje ona szczegółowe informacje o charakterystyce danego akwenu, w tym o jego głębokości, szerokości, ukształtowaniu dna oraz występujących przeszkodach nawigacyjnych. W ramach locji śródlądowej żeglarze uczą się rozpoznawać i interpretować oznakowanie szlaków żeglownych, w tym boje, stawy i znaki brzegowe, które wskazują bezpieczną trasę dla jednostek pływających. Ponadto, locja dostarcza informacji o infrastrukturze portowej, miejscach cumowania, śluzach oraz mostach, co jest niezbędne do planowania i realizacji rejsów śródlądowych. Znajomość locji śródlądowej jest kluczowa dla bezpiecznej i efektywnej żeglugi, pozwalając żeglarzom na unikanie niebezpieczeństw i optymalne wykorzystanie warunków panujących na danym akwenie.
Śródlądowy szlak żeglugowy.
Śródlądowy szlak żeglugowy to wyznaczony pas wody na rzekach, jeziorach lub kanałach, przeznaczony do bezpiecznej żeglugi statków i innych jednostek pływających. Charakteryzuje się on odpowiednią głębokością, szerokością oraz oznakowaniem nawigacyjnym, które umożliwia bezpieczne poruszanie się jednostek pływających. W Polsce śródlądowe szlaki żeglugowe są klasyfikowane według wielkości statków lub zestawów pchanych, jakie mogą być dopuszczone do żeglugi na określonej drodze wodnej, przy czym najniższą klasą jest Ia, a najwyższą Vb. Szlaki te są regularnie utrzymywane poprzez oczyszczanie z przeszkód, takich jak podwodne głazy czy zwalone drzewa, oraz poprzez prace regulacyjne mające na celu zapewnienie odpowiednich parametrów drogi wodnej. Najważniejszymi śródlądowymi szlakami żeglugowymi w Polsce są Odra, Wisła, Kanał Bydgoski oraz Wielkie Jeziora Mazurskie, które oferują nie tylko możliwości transportowe, ale także atrakcyjne trasy dla turystyki wodnej.
Informacje o korycie rzeki.
Koryto rzeki to naturalna droga wodna, której charakterystyka ma kluczowe znaczenie dla żeglugi jachtowej. Głębokość koryta jest jednym z najważniejszych parametrów, determinującym możliwość żeglugi – zbyt płytkie odcinki mogą uniemożliwić przepłynięcie jachtu o większym zanurzeniu. Ukształtowanie dna koryta rzeki jest zmienne i może się różnić w zależności od pory roku oraz ilości opadów, co wymaga od żeglarzy stałej czujności i umiejętności „czytania wody”. Na zakrętach rzeki nurt zwykle jest głębszy przy zewnętrznym brzegu, co należy uwzględnić podczas planowania trasy. Żeglując po rzece, trzeba zwracać szczególną uwagę na potencjalne przeszkody w korycie, takie jak ostrogi, głazy czy zatopione pnie drzew, które mogą stanowić zagrożenie dla jachtu.
Oznakowanie szlaku żeglownego.
Oznakowanie szlaku żeglugowego to system znaków i symboli, który pomaga żeglarzom bezpiecznie nawigować po wodach śródlądowych. Szlak żeglugowy wyznaczany jest za pomocą pław, zwanych również bojami lub tykami, które najczęściej oznaczają jedną stronę szlaku bliższą przeszkodzie nawigacyjnej. Podstawowe kolory oznakowania to zielony dla lewej strony szlaku (patrząc w górę rzeki) oraz czerwony dla prawej strony. Na jeziorach i szerokich drogach wodnych stosuje się dodatkowe oznakowanie, a w miejscach niebezpiecznych i przy przeszkodach żeglugowych używa się specjalnych znaków ostrzegawczych. Kierunek szlaku zazwyczaj wiedzie z południa na północ lub ze wschodu na zachód, a na rzekach zawsze biegnie z prądem rzek.
Elementarne informacje o budowlach hydrotechnicznych – śluza, jaz.
Śluza wodna to budowla hydrotechniczna umożliwiająca jednostkom pływającym pokonywanie różnic poziomów wody na rzekach, kanałach i jeziorach. Składa się ona z komory zamykanej wrotami, do której wpływa statek, a następnie poziom wody jest wyrównywany z poziomem akwenu docelowego. Jaz natomiast jest konstrukcją wzniesioną w poprzek rzeki lub kanału, której głównym zadaniem jest piętrzenie wody w celu utrzymania jej stałego poziomu. Jazy dzieli się na stałe i ruchome, przy czym te drugie pozwalają na regulację wysokości lustra wody. Zarówno śluzy, jak i jazy odgrywają kluczową rolę w żegludze śródlądowej, gospodarce wodnej oraz ochronie przeciwpowodziowej, umożliwiając kontrolę przepływu wody i zapewniając odpowiednie warunki dla transportu wodnego.
Informacje o popularnych polskich szlakach żeglugowych.
W Polsce znajdziesz wiele atrakcyjnych szlaków żeglugowych, z których najbardziej znany jest Szlak Wielkich Jezior Mazurskich, liczący około 120 km długości i łączący około trzydziestu jezior. Drugim popularnym szlakiem jest Pętla Żuławska, obejmująca Wisłę, Nogat, Szkarpawę i Zalew Wiślany, oferująca różnorodne krajobrazy od rzecznych po morskie. Dla miłośników żeglugi śródlądowej interesującą trasą jest Odra, która jest stosunkowo łatwa do nawigacji i pozwala na zwiedzanie wielu ciekawych miast po drodze. Warto również wspomnieć o Wielkiej Pętli Wielkopolskiej, liczącej około 690 km, która prowadzi przez jeziora i rzeki Wielkopolski. Dla żeglarzy poszukujących morskich przygód, Zatoka Gdańska i Zalew Szczeciński oferują doskonałe warunki do żeglowania i eksplorowania polskiego wybrzeża.
Wiadomości o nawigacyjnym oznakowaniu wód morskich oraz zaplanowanie krótkiej żeglugi.
Nawigacyjne oznakowanie wód morskich opiera się na systemie IALA, który dzieli świat na dwa regiony: A i B, przy czym w Europie obowiązuje Region A. System ten wykorzystuje pięć rodzajów znaków: boczne, kardynalne, odosobnionego niebezpieczeństwa, bezpiecznej wody oraz specjalne, które pomagają żeglarzom w bezpiecznej nawigacji. Znaki boczne w Regionie A wykorzystują kolor zielony dla prawej strony toru wodnego (patrząc od strony morza) i czerwony dla lewej, co jest kluczowe przy planowaniu trasy. Planując krótką żeglugę po wodach morskich, należy dokładnie przestudiować mapy morskie i locję danego akwenu, uwzględniając średnią prędkość jachtu, prognozowany kierunek i siłę wiatru oraz umiejętności załogi. Warto również wyznaczyć nie tylko docelowe porty, ale także porty zapasowe na wypadek nieprzewidzianych okoliczności, a także zapoznać się z lokalizacją sklepów i stacji benzynowych wzdłuż trasy.
1.6.Bezpieczeństwo i ratownictwo
Ratownictwo to element szkolenia teoretycznego dla żeglarzy, kładący nacisk na bezpieczeństwo załogi i umiejętność reagowania w sytuacjach kryzysowych. Kursanci uczą się podstawowych technik ratowniczych, w tym procedury „człowiek za burtą”, która obejmuje manewry jachtowe, metody wyciągania poszkodowanego z wody oraz udzielanie pierwszej pomocy. Szczególną uwagę poświęca się zagadnieniom związanym z hipotermią, która stanowi jedno z największych zagrożeń dla osób znajdujących się w wodzie, oraz metodom jej zapobiegania i leczenia. Program obejmuje również naukę korzystania z wyposażenia ratunkowego, takiego jak koła ratunkowe, kamizelki asekuracyjne czy tratwy ratunkowe, a także zasady wzywania pomocy przy użyciu środków łączności radiowej. Ponadto, żeglarze zapoznają się z procedurami ewakuacji z jachtu w sytuacjach awaryjnych, co ma kluczowe znaczenie dla przetrwania w ekstremalnych warunkach na wodzie.
Bezpieczeństwo żeglugi i ratownictwo w żegludze śródlądowej:
osobiste środki wypornościowe, rodzaje i sposoby posługiwania się nimi,
inne środki bezpieczeństwa na jachcie śródlądowym,
przygotowanie jachtu i załogi do żeglugi w trudnych warunkach pogodowych,
zasady zachowania się po wywrotce jachtu,
zasady postępowania podczas alarmu „człowiek za burtą”,
wiadomości o służbach ratowniczych na wodach śródlądowych,
podstawy pomocy przedmedycznej w najczęściej występujących obrażeniach na jachcie,
zasady działań ratowniczych w trudnych warunkach pogodowych.
Ratownictwo na wodach morskich.
Szkolenie teoretyczne z zakresu ratownictwa na wodach morskich dla żeglarzy obejmuje kluczowe zagadnienia związane z bezpieczeństwem i procedurami ratunkowymi. Kursanci uczą się o systemie ratownictwa morskiego, w tym o roli Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa (MSPiR) oraz współdziałających z nią jednostek, takich jak Marynarka Wojenna, Straż Graniczna czy Państwowa Straż Pożarna. Szczególną uwagę poświęca się metodom wzywania pomocy, w tym wykorzystaniu radiopławy EPIRB, łączności przez radiostację VHF oraz procedurze MAYDAY. Program szkolenia obejmuje również zagadnienia związane z użyciem sprzętu ratunkowego, takiego jak kamizelki ratunkowe, koła ratunkowe czy tratwy ratunkowe. Ponadto, żeglarze zapoznają się z zasadami współpracy ze służbami SAR oraz procedurami ewakuacji z jachtu w sytuacjach awaryjnych.
Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa /SAR/, Morskie Ratownicze Centrum Koordynacyjne, ratownictwo brzegowe: brzegowe stacje ratownictwa, stacje ratownictwa morskiego, sygnałowe środki ratownicze.
1.7.Meteorologia.
Wiedza z meteorologii jest ważna dla żeglarzy jachtowych, ponieważ umiejętność interpretacji zjawisk pogodowych ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i efektywności żeglugi. Przede wszystkim, kursanci uczą się rozpoznawać różne rodzaje chmur oraz związane z nimi zjawiska atmosferyczne, co pozwala im przewidywać nadchodzące zmiany pogody. Następnie, zgłębiają zagadnienia związane z wiatrem, poznając jego rodzaje, sposoby pomiaru siły i kierunku, a także wpływ ukształtowania terenu na lokalne warunki wiatrowe. Ponadto, program obejmuje naukę interpretacji map synoptycznych i prognoz pogody, co umożliwia żeglarzom planowanie rejsów z uwzględnieniem przewidywanych warunków atmosferycznych. Wreszcie, kursanci zapoznają się z zasadami bezpieczeństwa w przypadku wystąpienia ekstremalnych zjawisk pogodowych, takich jak burze czy szkwały, co ma fundamentalne znaczenie dla ochrony załogi i jachtu.
Podstawowe wiadomości o wiatrach - znajomość skali Beauforta.
Wiedza o skali Beauforta to element wiedzy meteorologicznej przekazywanej podczas szkolenia teoretycznego dla żeglarzy. Skala ta pozwala na ocenę siły wiatru na podstawie obserwacji jego wpływu na otoczenie, bez konieczności używania specjalistycznych przyrządów pomiarowych. Kursanci uczą się rozpoznawać 13 stopni skali Beauforta, od 0 (cisza) do 12 (huragan), analizując takie zjawiska jak stan powierzchni wody, wysokość fal czy zachowanie obiektów na lądzie. Szczególną uwagę poświęca się omówieniu wpływu różnych stopni siły wiatru na żeglugę, co pozwala przyszłym żeglarzom podejmować odpowiednie decyzje dotyczące bezpieczeństwa i taktyki żeglugi. Dodatkowo, uczestnicy kursu poznają praktyczne zastosowanie skali Beauforta w prognozowaniu pogody i planowaniu rejsów, co stanowi nieocenioną wiedzę dla każdego żeglarza.
Znajomość zjawisk meteorologicznych.
Podstawowa znajomość wybranych zjawisk meteorologicznych, umożliwia im bezpieczne i efektywne poruszanie się po wodach. Kursanci uczą się rozpoznawać różne rodzaje chmur, takie jak cumulus czy cumulonimbus, oraz interpretować ich znaczenie dla warunków żeglugowych. Szczególną uwagę poświęca się zjawiskom potencjalnie niebezpiecznym, jak szkwały czy burze, ucząc przyszłych żeglarzy, jak odpowiednio reagować w takich sytuacjach. Program obejmuje również podstawy rozumienia i interpretacji komunikatów meteorologicznych, co jest niezbędne do planowania rejsów i podejmowania decyzji nawigacyjnych. Ponadto, kursanci zapoznają się z lokalnymi zjawiskami pogodowymi, takimi jak bryzy morskie i lądowe, które mają istotny wpływ na żeglugę przybrzeżną i śródlądową.
Niebezpieczne dla żeglarzy zjawiska meteorologiczne, ich oznaki i sposób postępowania.
Podczas szkolenia teoretycznego żeglarze poznają najważniejsze niebezpieczne zjawiska meteorologiczne, które mogą stanowić zagrożenie na wodzie. Szczególną uwagę poświęca się szkwałom, które charakteryzują się nagłym wzrostem prędkości wiatru i mogą osiągać do 9 stopni w skali Beauforta, trwając zazwyczaj kilka minut. Kursanci uczą się rozpoznawać oznaki nadchodzącej burzy, takie jak tworzące się chmury burzowe (cumulonimbusy), ciemniejące niebo oraz wzmagający się wiatr. Istotnym elementem szkolenia jest nauka identyfikacji chmury cumulonimbus i towarzyszącego jej wału szkwałowego, które są zwiastunami gwałtownych zmian pogodowych. Żeglarze dowiadują się również, jak postępować w przypadku zbliżającego się niebezpiecznego zjawiska, co obejmuje przygotowanie załogi i jachtu na nagłe uderzenie silnego wiatru, a w miarę możliwości schronienie się w porcie lub przy osłoniętym brzegu.
Znajomość meteorologii w zakresie rozumienia komunikatów meteorologicznych i prognoz pogody.
Znajomość meteorologii w zakresie rozumienia komunikatów meteorologicznych i prognoz pogody, zapewniaja bezpieczeństwo i efektywność żeglugi. Kursanci uczą się interpretować standardowe symbole i terminologię używaną w prognozach pogody, co pozwala im na szybkie i dokładne zrozumienie przewidywanych warunków atmosferycznych. Szczególną uwagę poświęca się analizie map synoptycznych, które dostarczają cennych informacji o układach barycznych, frontach atmosferycznych i kierunkach wiatru. Żeglarze poznają również specyfikę komunikatów meteorologicznych nadawanych przez służby morskie, ucząc się wydobywać z nich najistotniejsze informacje dotyczące stanu morza, siły i kierunku wiatru oraz widoczności. Ponadto, program szkolenia obejmuje naukę korzystania z nowoczesnych źródeł informacji meteorologicznej, takich jak aplikacje mobilne i specjalistyczne portale internetowe, co umożliwia żeglarzom stały dostęp do aktualnych danych pogodowych podczas rejsu.
Umiejętność uzyskiwania prognoz pogody.
Umiejętność uzyskiwania prognoz pogody, pozwala na bezpieczne planowanie rejsu i unikanie potencjalnie niebezpiecznych warunków atmosferycznych. Współcześnie istnieje wiele źródeł, z których można czerpać informacje meteorologiczne, w tym specjalistyczne serwisy internetowe, aplikacje mobilne oraz tradycyjne komunikaty radiowe. Dobrą praktyką jest korzystanie z kilku niezależnych źródeł prognoz i porównywanie ich ze sobą, co pozwala na uzyskanie pełniejszego obrazu przewidywanych warunków pogodowych. Warto zwrócić uwagę na takie aplikacje jak Windy, Predict Wind czy Navionics, które oferują szczegółowe prognozy wiatru, fal i innych parametrów istotnych dla żeglarzy. Regularnie aktualizowane prognozy numeryczne, dostępne na przykład na stronie ICM Meteo, są cennym źródłem informacji, szczególnie dla żeglarzy pływających po wodach śródlądowych.
Szkolenie praktyczne na kursie żeglarskim
Szkolenie praktyczne na kursie żeglarskim to drugi kluczowy element programu, który pozwali Ci przełożyć zdobytą wiedzę teoretyczną na realne umiejętności. Przede wszystkim, nauczysz się podstawowych manewrów jachtowych, takich jak zwrot przez sztag czy zwrot przez rufę, co umożliwia efektywne sterowanie jednostką w różnych warunkach. Następnie,będziemy doskonalić techniki pracy z żaglami, ucząc się ich stawiania, refowania oraz zrzucania, a także poznasz zasady trymowania żagli w zależności od kierunku i siły wiatru. Ponadto, ważnym aspektem szkolenia praktycznego jest nauka cumowania i kotwiczenia, które to umiejętności są niezbędne do bezpiecznego postoju jachtu w porcie lub na kotwicowisku. Wreszcie, przećwiczysz procedury bezpieczeństwa, w tym manewry „człowiek za burtą”, co ma kluczowe znaczenie w sytuacjach awaryjnych na wodzie.
2.1.Umiejętność wykonywania następujących czynności i zasady bezpieczeństwa ich wykonywania:
użytkowanie środków ratunkowych,
poruszanie się po jachcie,
obsługa żagli,
obsługa szotów,
refowanie żagli,
właściwa obsługa miecza,
obsługa urządzenia sterowego,
procedury obsługi silnika przyczepnego lub stacjonarnego,
obsługa cum, praca cumami,
użycie odbijaczy,
umiejętność pagajowania,
użytkowanie bosaka i pychu,
umiejętność balastowania,
obsługa kotwicy,
obsługa podstawowych instalacji na jachcie: paliwowej, wodnej, elektrycznej, gazowej,
taklowanie jachtu, klar jachtu,
przygotowanie jachtu do wypłynięcia, sprawdzenia stanu technicznego jachtu żaglowego i jego wyposażenia z uwagi na bezpieczeństwo żeglugi,
przygotowanie jachtu do żeglugi w trudnych warunkach pogodowych,
poprawny dobór ożaglowania,
regulacja powierzchni ożaglowania,
trzymanie kursu,
regulacja prędkości pod żaglami i na silniku,
nadawanie prędkości początkowej /bieg do przodu, bieg wsteczny/,
hamowanie przy pomocy kotwicy,
cumowanie jachtu,
obrót lub przesunięcie jachtu przy pomoście, praca cumami,
kotwiczenie jachtu na otwartym akwenie i przy brzegu.
2.2.Manewry na żaglach.
zmiana kursu /odpadanie, ostrzenie/,
zacieśniona cyrkulacja,
zwrot przez sztag,
zwrot przez rufę,
stawanie w dryf,
alarm „człowiek za burtą”,
dojście do boi,
odejście od boi,
stawanie na kotwicy,
zejście z kotwicy,
odejście od nabrzeża,
dojście do nabrzeża,
2.3.Manewry na silniku
zmiana kursu,
zacieśniona cyrkulacja,
odejście od nabrzeża,
dojście do nabrzeża,
alarm „człowiek za burtą”
dojście do boi,
odejście od boi,
stawanie na kotwicy,
zejście z kotwicy,
holowanie pojedynczego jachtu.
2.4.Prace bosmańskie.
umiejętność wiązania podstawowych węzłów żeglarskich: prosty, ratowniczy (dwa sposoby), knagowy, ósemkowy, refowy, szotowy, flagowy, rożkowy, sztyk, wyblinka, cumowy żeglarski, buchta, podstawowe naprawy osprzętu i instalacji jachtowych.
Podsumowanie programu szkolenia żeglarskiego
Program szkolenia żeglarskiego w Akademii Żeglarskiej Korsea jest kompleksowy i dostosowany do różnych potrzeb uczestników. Składa się z części teoretycznej, prowadzonej online w formie webinarów, oraz praktycznej, odbywającej się na jachtach kabinowych na Jeziorze Zegrzyńskim. Kursy są dostępne w różnych formułach – codziennej, weekendowej lub indywidualnej – co pozwala na elastyczne dopasowanie harmonogramu do możliwości uczestników. Szkolenie obejmuje naukę manewrowania jachtem, obsługi osprzętu, zasad bezpieczeństwa oraz przygotowanie do egzaminu na patent żeglarza jachtowego. Dodatkowo uczestnicy mają dostęp do materiałów dydaktycznych, bazy pytań egzaminacyjnych oraz opiekę doświadczonych instruktorów, co zapewnia wysoki poziom nauczania i efektywne przygotowanie do samodzielnego żeglowania.